Χρήστος Λάππας

Μετά από τα πτυχία, αμέτρητα σεμινάρια, και 25 χρόνια διδασκαλίας σε μαθητές όλων των επιπέδων, έχω συνειδητοποιήσει ένα πράγμα: Δεν θα πάψω ποτέ να μαθαίνω εγώ ο ίδιος από τα Αγγλικά, να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα παράθυρα που αυτά μου ανοίγουν, να θαυμάζω τον πλούτο τους, τον τρόπο που δάνεισαν και δανείστηκαν λέξεις από άλλες γλώσσες, να απολαμβάνω το άκουσμα τους στα αυτιά μου.

Αυτό που νιώθω όταν βλέπω τους μαθητές μου να το κατανοούν και να το εκτιμούν, η αίσθηση δηλαδή ότι καταφέρνω να τους μεταλαμπαδεύσω λίγη από την δική μου χαρά όταν ταξιδεύουμε μαζί στα όμορφα μονοπάτια της γλώσσας, παρόλες τις δυσκολίες και τις παραξενιές της, είναι αυτό που με κάνει να λατρεύω την δουλειά μου. Και είναι αυτό που η εμπειρία μου έχει δείξει ότι θα θυμούνται για πάρα πολλά χρόνια μετά την επιτυχία τους στα πτυχία. Γιατί αυτή η επιτυχία δεν είναι παρά το πρώτο βήμα σε ένα όμορφο ταξίδι εξερεύνησης που δεν μπορεί -που δεν πρέπει- να τελειώσει ποτέ.

We become what our fathers teach us in odd moments, when they are not trying to teach us (Umberto Eco)